Shiloh en
Bet-El
Om een uur
om half 9 vertrokken we in stijl, met de uitgeleefde Landrover van Koen en een
gloednieuwe witte huur-Nissan. Voor het avontuur moest je in de eerste zitten,
voor de luxe in de tweede. Ik had m’n keuze snel gemaakt. Want vandaag bracht
ons op safari in nieuw ontgonnen gebied: de bergen van Samaria en Judea.
In een ondergrondse workshop: olijfpersen! |
Ruïnes van grotwoningen |
Voorbij de ‘armistic lines’ eindigt de (Israëlische)
beschaving niet. Onderweg rijden we door heuvels met olijfbomen, wijngaarden en
bedoeïnedorpjes met schapen, geiten en ander vee. Het is niet zomaar een
tripje. Er is een strijd gaande in deze omgeving, waar de Bijbelse stammen
Benjamin en Naftali hun gebieden hadden. Onderweg worden we gecontronteerd met
de realiteit van deze dag: een conflict tussen Joden en Arabieren, om land. We
komen dan ook controversiële dingen tegen die wijzen op ontwikkelingen van de
afgelopen decennia. Prachtige, leegstaande ‘paleizen’, gebouwd door rijke
Palestijnen doen onze wenkbrauwen omhoogschieten. Verderop passeren we een
verkeersbord, met in Hebreeuws ‘Shchem’ geprint en in het latijns handschrift
‘Nablus’. Het eerste verwijst naar het Bijbelse ‘Sichem’, waar de Abraham voor
het eerst na zijn aankomst in Kanaän, een altaar voor God maakte.
Nadat de Israëlieten Kanaän hadden veroverd, riep Jozua de stammen van Israël bijeen in
Sichem, richtte een steen op bij de heilige eik en liet de stammen trouw zweren
aan God. Ook werd Kanaän onder de verschillende Israëlitische stammen verdeeld.
Sichem werd aan de stam van Efraïm toegewezen. De stad werd belangrijk binnen
Israël omdat ze dicht bij Bet-El en Shiloh, twee heilige plaatsen, lag.
De tweede naam, Nablus, is een verbastering van
‘Neapolis’, de naam die de Romeinen aan de stad gaven, en omdat er in het
Arabisch geen ‘p’ bestaat, werd het ‘Nablus’. Alsof er twee werkelijkheden
naast elkaar staan.
Koen laat ons nederzettingen zien van joden, die
soms in eenvoudige bungalows met provisorische, eigengebouwde watervoorziening
wonen, soms in mooie dorpen met rode dakpannen. Een zo’n nederzetting gaan we
bezoeken, maar eerst Bet-El.
Bet-El: 'The site of Jacobs dream' en ruïnes van een tempel. |
Bet-El betekent ‘huis van God’ en we komen,
vlakbij het joodse dorp met dezelfde naam, bij een plein waar de ruïnes van een
afgodentempel van een van de Israëlische koningen staat. ‘Site of Jacobs dream’
staat erbij. En dit moet de plek zijn waar Jakob, toen hij vluchtte voor zijn
broer Esau, zijn hoofd op een steen legde om te slapen. Daar zag hij dat de
hemel openging en een ladder naar beneden stond, waar hij engelen zag die
Degene op de troon aanbaden. God beloofde dat Hij zijn verbond met Abraham zou
doorzetten met Jakob. En daar staan wij, een mooie plek om Diezelfde Enige God
te aanbidden en te danken voor dat Hij trouw is aan Zijn woord… in Zijn reddingsplan
plan met de wereld, maar ook in ons persoonlijke leven. En dan vult stilte en
rust, ondanks alles, mijn hart.
Bete avon/Sachtin/Eet smakelijk! |
Op de bergen van Samaria |
We naderen Shiloh en onderweg verliezen we de mooie Nissan achter ons even uit het oog. Wat wil
je, met zo’n racende jeep. Maar bij de lokale supermarkt, vlakbij een synagoge
in de vorm van de tabernakel, ontmoeten we elkaar weer. We kopen direct een
fles wijn van de bergen van Samaria. Heel bijzonder.
Beladen met
houmous, pita’s, drinken, tomaten, installeren we ons op een picknickbank in
het mooie bezoekerspark.
Jesaja 31:
1 Dan zal ik voor elke stam van Israël een God zijn,
dan is Israël mijn volk – spreekt de HEER.
2 Dit zegt de HEER:
In de woestijn kreeg ik Israël lief,
het volk dat aan vernietiging ontkomen was.
Ik ging hun voor en gaf hun vrede.
Ik heb je altijd liefgehad,
mijn liefde zal je altijd vergezellen.
4 Ik breng je weer tot bloei.
Je zult weer dansen in de rei
en de tamboerijnen laten klinken.
en mogen eten van de eerste vruchten.
6 De dag breekt aan
Tabernakelplaats in de verte |
dat in Efraïm de wachters op de bergen roepen:
“Kom, laten we op weg gaan naar de Sion,
naar de HEER, onze God!”
Een archeologisch avontuur staat ons te wachten. Onderweg
naar het terrein van de tabernakel komen we eeuwenoude huizen tegen, die in een
grot onder de grond zijn ontdekt, vaak inclusief mikveh (joods ritueel bad). Hier
een daar vinden sommige fanatiekelingen onder ons een paar stukjes
parelmoerkleurig Romeins glas, een stuk van een Arabische waterkruik en een
verdwaalde schildpad. Bij het tabernakelterrein, staat een groep gekeppelde
toeristen die stilstaat bij de historische eerste hoofdstad van Israël. Kortom,
een dag vol verrassingen.
Geschreven door Hanna P.