dinsdag 26 maart 2013

Wereldleider


Shalom!

Heb je ooit eens meegemaakt dat er een belangrijke president een aantal dagen verblijft in de stad waar je woont? Wij hadden dat in elk geval niet, maar nu kunnen we erover meepraten J. The president of the United States had zijn verblijf in een hotel, afgelopen donderdag en vrijdag, ruim 2 kilometer vanaf ons huisje en kwam een aantal keer voorbij op de weg die op 50 meter afstand is van onze compound. Dan denk je even die weg over te steken, maar dan kun je gerust 1,5 uur wachten. En dat terwijl het stoplicht al tiental keren groen was geworden… Een hoofdweg waar normaal honderden auto’s en bussen overheen razen, al toeterend en langs en om elkaar heen manouvrerend, ligt er stil en verlaten bij. Of je neemt de bus die je altijd neemt op weg naar huis, en dan blijkt dat je ergens in de middle of nowhere wordt afgezet. En rijden er zelfs geen bussen meer terug... Tja, het kon allemaal zomaar gebeuren in die twee dagen tijd. En verder, rode linten, wegversperringen, tientallen politiemensen aan alle kanten en hoeken langs de weg waar hij zou langs komen. Af en toe grote jeeps met beveiliging, een helikopter boven je hoofd, politiewagens in alle verschillende uitvoeringen met of zonder loeiende sirenes en zwaailichten. En een stap in de verkeerde richting of je voelt je al een rebelse tegen het gevestigde gezag. En sluipweggetjes om eerder bij je doel te komen, zit er niet zomaar in. Zelfs politie is te zien in parkjes en zijweggetjes. En dan na lang wachten verschijnt er een hele kolonie aan auto’s, zeker ruim 40 stuks. En in een van de auto’s zit hij dan… En zo moet dus alles voorbereid worden voor de route die genomen wordt. Alles in de weer voor een wereldleider, een hele stad op zn kop. ‘Balagan’ (=chaos) in the city, zoals ze dat hier noemen. Ik moest denken aan wegvoorbereiding. Johannes de Doper die de wegvoorbereider was voor het Lam Gods, de Koning der Koningen, Die alle macht heeft in hemel en aarde, ook over wereldleiders... Als er dan al zoveel moeite wordt gedaan voor een wereldleider, hoeveel waardigheid en eer behoort onze God dan toe! 
En zo toch nog een confronterende boodschap bij het zien van een stad in chaos voor 1 man...

geschreven door Bregine


woensdag 20 maart 2013

Wat een werk


De pesachschoonmaak
Hier in het land hebben wij een eigenaardig fenomeen gezien, iedereen begint te kuisen (vertaling: schoonmaken) ter voorbereiding van de Pesach. Het hele huis wordt van kop tot teen leeg gehaald en schoon gemaakt.
Zo ontdekte ik (Tirza) dat zelfs de wat oudere mensen hieraan meedoen. Op vrijdag bezoek ik samen met Marjolein een oudere lieve vrouw die veel kletst en lekkere koekjes heeft en geeft. Wij hadden vragen over de Pesach en hoe dat precies gaat, toen gaf ze een hele grote uitleg, wat een half uur duurde. Ook verbaasde ik me erover dat de Sedermaaltijd soms tot 1 of 2 uur ‘s nachts kan duren in de joodse gezinnen, deze maaltijd is ook een maaltijd voor jong en oud. De oudere vrouw vertelde dat de kinderen tijdens de maaltijd een halve matzes (die verstopt is) moeten zoeken. Ook deze oudere vrouw doet nog steeds deze schoonmaak ondanks haar leeftijd gelukkig krijgt ze ook hulp van anderen. Het doel van de schoonmaak is dat alle zuurdesem en gist uit je huis wordt verwijderd, daarom kregen Marjolein en ik ook alle overgebleven koekjes mee. Heerlijk die Pesach! Verder maakte de oudere vrouw een opsomming van al het eten dat je mag eten tijdens de Pesachweek en dat is best veel, het is veel meer dan enkel matzes. Leuk om zo tijdens het bezoek veel te leren over het Pesachfeest.

De schoonmaak in een kindertehuis
Jenneke en ik (Hanna Dewulf) gaan op vrijdag geen oudere vrouwen bezoeken maar wij gingen met Arij schoonmaken in een kindertehuis. We maakten de speeltuin schoon en zagen veel zand, maar het was tof en warm tegelijk.














De graftuin (zaterdag 16 maart)
“Het zou kunnen” dat in de graftuin Jezus is begraven en dat het de plek is waar Jezus stierf aan het kruis. “Het zou kunnen” dat, een zin die ons blijft achtervolgen, je weet het gewoon niet zeker maar het zou kunnen. Eerst kregen we een introductie en toen liepen we erdoorheen, we zongen een lied toen we Gogoltha of ook de schedelberg zagen. Belangrijker dan dat je weet waar het is gebeurd is de betekenis die je het geeft in je hart. Ik (Hanna) begin dat ook meer en meer te beseffen, het kruis is niet verbonden aan een plaats, het kruis en Zijn betekenis is daar waar er waarde aan wordt gehecht en daar waar erin wordt geloofd. Het kruis mag in je hart zitten, het kruis mag heel persoonlijk worden. En als je dan niet precies weet waar het is gebeurd, dat moet je dat naar loslaten en kijken naar je eigen hart: Wat betekent dat kruis voor mij?  Wie is Jezus voor mij? En heeft dat kruis in mijn eigen hart een plekje, heel diep vanbinnen?



De olijfberg (zondag 17 maart)
Toen we naar de olijfberg gingen waaide het heel hard en was er veel regen. Op de foto zie je hoe we gingen schuilen voor de regen, kijk maar naar onze gezichten. We besloten na het schuilen maar te bidden want we vonden de regen allemaal niet leuk en we merkten dat er een onrust ontstond in de groep. Gelukkig konden we erover praten en zongen we samen het lied: “U maakt ons één U bracht ons tezamen” want dat weten we en dat blijft voorop staan! En toen we dat deden kwam de zon door de wolken heen.

We waren met zijn allen door het hof van Getsemane gewandeld. Dat was voor Tirza en mij best bijzonder, het raakte ons dat Jezus daar is geweest met zijn discipelen om te bidden voor Hij naar het kruis werd gebracht. Je ziet de weg die Jezus heeft gelopen vanuit Jeruzalem naar Getsemane. Dit is van de heuvel naar het dal, dus niet zo een mooi rechte weg als in Nederland, maar wel bijzonder dat je dat nu zo kan zien.

Het valt ook op dat als we de bijbel lezen over het hof van Getsemane dat Jezus vraagt aan God dat de beker aan hem voorbij kan gaan. De strijd is daar begonnen, Jezus wist wat voor Hem lag maar zegt: “Vader, als het mogelijk is laat deze beker aan Mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals Ik het wil, maar zoals U het wilt”, Mat 26: 39.



De lekkere afsluiting


 

 




Na een regenachtige excursie hebben we lekker warme chocolademelk gedronken en baklava gegeten (een Arabische zoetigheid die ontzettend lekker was en is).
Daarna aten we zelfs een broodje fallafel.





En ik (Hanna Dewulf) ontmoette Belgen in Jeruzalem, mijn dag kon niet meer stuk, want ik mis mijn landgenoten wel tussen al die Hollanders.

Geschreven door Tirza en Hanna Dewulf

donderdag 14 maart 2013

De man achter de schermen


Momenten uit het leven met 8 vrouwen in één huis gedurende 90 dagen.

Het is niet gebruikelijk dat anderen dan de baanbrekers zelf iets op het blog plaatsen. Omdat ik dit verzoek kreeg ben ik dan ook aan de slag gegaan om iets te vertellen. Niet alles, dat voorrecht is behouden voor de dames zelf.


Een van de eerste vragen die er dan op je af zou kunnen komen is, gaat dat wel lukken. Enige ervaring heb ik wel opgedaan thuis, maar dit aantal is toch iets hoger dan waar ik thuis ervaring mee had. Een verdubbeling namelijk. Aan tafel en tijdens gezellig samenzijn rest mij vaak niet meer dan te luisteren naar de verhalen van de dames, soms kan je er tussenkomen, maar voor lang is dat niet. Het ontbreekt niet aan gezelligheid en sfeer in het huis. Er zijn goede inhoudelijke gesprekken. De rust is er wanneer allen naar het werk zijn. Gelukkig mag ik als man wel inbreng hebben in praktische dingen. Daaraan wordt niet getoornd. Ook het vastleggen van wat beelden, foto’s of filmpje doe ik graag, al vraag ik dan niet vooraf toestemming. Over het eten en daarin meegenomen de voorbereiding heb ik niet te klagen. Er wordt van tevoren geproefd. Met verve wordt dit dus klaargemaakt. En na de maaltijd is de conclusie steeds weer. HET HEEFT GESMAAKT.!!!!!!!!!!!!! Komt dat omdat er ook iemand met een andere nationaliteit bijzit, Hanna D en dat er iemand, Marjolein de meeste tijd van haar leven in Azie heeft gewoond????? Afgelopen weekend kreeg ik versterking van 2 mannetjes, namelijk de vogeltjes van een van de werkers die een weekend uitging. Wat een verademing was dat. Een ander soort gekwetter te horen. Helaas kwam daar al weer snel een eind aan. Het was maar voor een weekendje. De helft van de periode heb ik nu achter de rug en ik zal met steun van onze Heer, die ik ook in de eerste helft heb ervaren, ook wel doorkomen. Al met al doe je toch wijze levenslessen op in zo’n periode. Dit geldt niet alleen voor mij, maar ook voor de Baanbrekers.

Ik moedig je, als lezer van de blog, aan als je het verlangen hebt om je dienstbaar in te zetten en je op zoek bent naar het doel van je leven eens zo’n periode van 3 maanden mee te maken.

dinsdag 12 maart 2013

De ontmaskerde harpenmaker



Begin je dag met lekker een drankje doen met uitzicht op een mooie wijk in Jeruzalem. Altijd een goede start van een veelbelovende Baanbrekersexcursie. Koen geeft ons een prachtige en prikkelende bijbelstudie over de profetische zegeningen van Noach over Shem, Cham en Jafet. De vloek van Cham legt hij uit als je eigen eer zoeken over de rug van anderen heen (lees over Jafets reactie op de dronken Noach)
Shem, de voorvader van Abraham dient God en Jafet moet in de tenten van Shem komen wonen. Zo mogen wij als christenen de God van Abraham dienen en ons aan Zijn leefregels houden.
Het leven in geloof betekent in waarheid leven, in verbondenheid met de Ene God.
Dan worden onze oren getuit en onze christelijke inzichten even geschud. Koen doet een zwart boekje open over hoe de gelovigen vanuit de volken zich schuldig hebben gemaakt aan gewelddadige acties, tegen met name het joodse volk.  Het instituut van de (vroegere) kerk werd door politici gebruikt om de macht te behouden in het romeinse rijk. Mensen mochten de bijbel niet meer lezen en kregen mythes te horen die hun niet dichter bij God brachten - maar juist verder van Hem af. Nazi Propaganda mister Goebbels zei 'Als je een leugen vijf keer herhaalt tegen de massa, wordt het een waarheid voor ze'. En een vorige excursie naar Yad VaShem bracht de gevolgen van deze leugens onomwonden in beeld.
Geboeid aan 't luisteren bij een oude kerk
De vraag rijst al snel: Hoe moeten wij dan leven? Het antwoord mogen we ook vinden in de zegening van Noachs zonen: als mens komen we tot onze ware bestemming door 'in de tenten van Shem' te gaan wonen - ons aan Gods regels houden. En zelf nadenken en de waarheid zoeken, niet klakkeloos overnemen wat de media leert, of 'de kerk'. Gods Woord moet onze maatstaaf zijn als christenen.

Harpenmaker
Onze bevlogen gids heeft een bijzondere roeping in zijn leven: hij maakt harpen in een werkplaats in 'de city of David'. Daar komen mensen uit heel verschillende landen hout brengen om 'een nieuw lied' voor de Heer te zingen! Niet 'gewoon weer eens een ander liedje', maar opnieuw God de eer geven met een lied.
Hij liet een foto zien van Papoea's die tot geloof waren gekomen in de Here Jezus en schalen goud gaven aan een orthodox joodse man van het tempelinstituut, voor de opbouw van een nieuwe tempel. Het deed mij denken aan de tijd van Mozes en de tijd van Ezra, waarin Israël vrijwillig gesponsort werd door andere volken, om God te dienen! Of je deze tempel nu geestelijk of fysiek wilt begrijpen - het is en blijft een bijzonder statement.


Psalm 2
'Het oog van de naald'

Waartoe leidt het woeden van de volken,
het rumoer van de naties? Tot niets.
De koningen van de aarde komen in verzet,
de wereldmachten spannen samen
tegen de HEER en zijn gezalfde:
‘Wij moeten hun juk afwerpen,
ons van hun boeien bevrijden.’
Die in de hemel troont lacht,
de Heer spot met hen.
Dan spreekt hij tot hen in woede,
en zijn toorn verbijstert hen:
‘Ikzelf heb mijn koning gezalfd,
op de Sion, mijn heilige berg.’
Het besluit van de HEER wil ik bekendmaken.
Hij sprak tot mij:
‘Jij bent mijn zoon,
ik heb je vandaag verwekt.
Vraag het mij
en ik geef je de volken in bezit,
de einden der aarde in eigendom.
Jij kunt ze breken met een ijzeren staf,
ze stukslaan als een aarden pot.’
10 Daarom, koningen, wees verstandig,
wees gewaarschuwd, leiders van de aarde.
11 Onderwerp u, toon de HEER uw ontzag,
breng hem bevend uw hulde.
12 Bewijs eer aan zijn zoon met een kus,
anders ontvlamt zijn woede, en uw weg loopt dood,
want bij het geringste ontsteekt hij in toorn.
Gelukkig wie schuilen bij hem.
Het zwaard in de Grafkerk

Naar aanleiding van psalm 2 hebben we een rondleiding gemaakt in de oude stad, en een aantal christelijke gebouwen bekeken - die verschrikkelijk genoeg niet plekken van licht, maar van duisternis bleken te zijn. 
We hebben gebouwen uit de tijd van de kruisvaarders bezocht. Het was af en toe best schokkerend, om te zien hoe er vanuit 'de christelijke kerk' op wrede manier werd geheerst in Jeruzalem. Zo kregen we een zwaard te zien van Godfried van Bouillon die zich 'koning van Jeruzalem' liet noemen, in de heilige grafkerk. Door dit zwaard zijn vele joden en moslims gedood, in naam van de kruistocht, in de naam van… Jezus. Terwijl Hij dit nooit heeft gezegd of bedoeld!
Is het dan gek dat joden (en moslims) een negatieve kijk hebben op christenen en hun kerk?
Maar prijs de Here! Nu hebben we de kans om te breken met deze leugens, we mogen de waarheid van het evangelie en Gods eeuwige plan met Zijn geliefde volk Israël en de wereld laten zien in woorden en daden. 
 Amen. Door Hanna P.
Uitzicht over de Oude Stad



maandag 4 maart 2013


Een mooie, zonnige dag... maar voor de baanbrekers een dag waarin we gaan zien dat de zon niet scheen....?! Yad Vashem.

Met z'n allen de bus in en op weg naar Yad Vashem. Een museum over de II WO.
Veel gedachten gaan er in ons om. Wat gaan we zien? Hoe gaan we er mee om?

Natuurlijk heeft iedereen er al eens over gelezen, over gehoord.
De afspraak is dat iedereen er een paar uur op zijn eigen tempo over mag doen om alles te bekijken.
Wat we zien zijn videobeelden van de propaganda van Hitler. Zijn de materialen die de Duitsers gebruikt hebben om het Joodse volk uit te moorden. Is het verdriet van moeders die van hun kinderen gescheiden worden. Van uitgehongerde mannen die hun eigen graf moeten graven. Rokende gaskamers. Duizenden namen van vermisten en doden en ga zo maar door. Wat een leed. Wat een onbegrijpelijke geschiedenis die zo echt gebeurd is.
Wie zijn wij?! Terwijl we daar zo door heen lopen komt de liefde voor het volk meer in ons naar boven, omdat God het liefheeft. Hij zorgt voor hen door de onmogelijkheid heen.
Wat een geweldig voorrecht om dit volk dan onze schuld te mogen belijden en nu een stukje van ons leven aan hen terug te geven. Hen te zegenen en om te bidden om Zijn bescherming. En te zingen vanuit psalm 125 zoals de bergen rondom Jeruzalem zo trouw is onze GOD!

Dan ook de ruimte waarin de namen van de kinderen hardop worden voor gelezen. Waarin 1 lichtje zoveel lichtjes worden door het glaswerk. De ‘eeuwigdurende vlam’. God verlaat niet wat Zijn hand is begonnen!

Als we uit het museum lopen die als een soort doolhof is opgezet kijken we uit over het Land Israel! De groene heuvels, de huizen. Het land is herbouwd! Het volk heeft een eigen land. Israel leeft!

Hoe heerlijk is het dan om de ‘oude stad’ nog even binnen te lopen! Zacharia 8 in vervulling te zien, waarin staat: ‘Opnieuw zullen er op de pleinen van Jeruzalem oude mensen zitten, steunend op hun stok vanwege hun hoge leeftijd en de straten krioelen van de spelende kinderen.’