Shiloh en Bet-El

Shiloh en Bet-El

Om een uur om half 9 vertrokken we in stijl, met de uitgeleefde Landrover van Koen en een gloednieuwe witte huur-Nissan. Voor het avontuur moest je in de eerste zitten, voor de luxe in de tweede. Ik had m’n keuze snel gemaakt. Want vandaag bracht ons op safari in nieuw ontgonnen gebied: de bergen van Samaria en Judea.

Ofra, nederzetting

Lege paleizen...

In een ondergrondse workshop: olijfpersen!

Ruïnes van grotwoningen

Voorbij de ‘armistic lines’ eindigt de (Israëlische) beschaving niet. Onderweg rijden we door heuvels met olijfbomen, wijngaarden en bedoeïnedorpjes met schapen, geiten en ander vee. Het is niet zomaar een tripje. Er is een strijd gaande in deze omgeving, waar de Bijbelse stammen Benjamin en Naftali hun gebieden hadden. Onderweg worden we gecontronteerd met de realiteit van deze dag: een conflict tussen Joden en Arabieren, om land. We komen dan ook controversiële dingen tegen die wijzen op ontwikkelingen van de afgelopen decennia. Prachtige, leegstaande ‘paleizen’, gebouwd door rijke Palestijnen doen onze wenkbrauwen omhoogschieten. Verderop passeren we een verkeersbord, met in Hebreeuws ‘Shchem’ geprint en in het latijns handschrift ‘Nablus’. Het eerste verwijst naar het Bijbelse ‘Sichem’, waar de Abraham voor het eerst na zijn aankomst in Kanaän, een altaar voor God maakte.

Nadat de Israëlieten Kanaän hadden veroverd, riep Jozua de stammen van Israël bijeen in Sichem, richtte een steen op bij de heilige eik en liet de stammen trouw zweren aan God. Ook werd Kanaän onder de verschillende Israëlitische stammen verdeeld. Sichem werd aan de stam van Efraïm toegewezen. De stad werd belangrijk binnen Israël omdat ze dicht bij Bet-El en Shiloh, twee heilige plaatsen, lag.

De tweede naam, Nablus, is een verbastering van ‘Neapolis’, de naam die de Romeinen aan de stad gaven, en omdat er in het Arabisch geen ‘p’ bestaat, werd het ‘Nablus’. Alsof er twee werkelijkheden naast elkaar staan.

Koen laat ons nederzettingen zien van joden, die soms in eenvoudige bungalows met provisorische, eigengebouwde watervoorziening wonen, soms in mooie dorpen met rode dakpannen. Een zo’n nederzetting gaan we bezoeken, maar eerst Bet-El.

Bet-El: 'The site of Jacobs dream' en ruïnes van een tempel.

Bet-El betekent ‘huis van God’ en we komen, vlakbij het joodse dorp met dezelfde naam, bij een plein waar de ruïnes van een afgodentempel van een van de Israëlische koningen staat. ‘Site of Jacobs dream’ staat erbij. En dit moet de plek zijn waar Jakob, toen hij vluchtte voor zijn broer Esau, zijn hoofd op een steen legde om te slapen. Daar zag hij dat de hemel openging en een ladder naar beneden stond, waar hij engelen zag die Degene op de troon aanbaden. God beloofde dat Hij zijn verbond met Abraham zou doorzetten met Jakob. En daar staan wij, een mooie plek om Diezelfde Enige God te aanbidden en te danken voor dat Hij trouw is aan Zijn woord… in Zijn reddingsplan plan met de wereld, maar ook in ons persoonlijke leven. En dan vult stilte en rust, ondanks alles, mijn hart.

Bete avon/Sachtin/Eet smakelijk!

Op de bergen van Samaria

We naderen Shiloh en onderweg verliezen we de mooie Nissan achter ons even uit het oog. Wat wil je, met zo’n racende jeep. Maar bij de lokale supermarkt, vlakbij een synagoge in de vorm van de tabernakel, ontmoeten we elkaar weer. We kopen direct een fles wijn van de bergen van Samaria. Heel bijzonder.

Beladen met houmous, pita’s, drinken, tomaten, installeren we ons op een picknickbank in het mooie bezoekerspark.

Jesaja 31:

1 Dan zal ik voor elke stam van Israël een God zijn,

dan is Israël mijn volk – spreekt de HEER.

2 Dit zegt de HEER:

In de woestijn kreeg ik Israël lief,

het volk dat aan vernietiging ontkomen was.

Ik ging hun voor en gaf hun vrede.

3 Van ver ben ik naar je toe gekomen, vrouwe Israël.

Ik heb je altijd liefgehad,

mijn liefde zal je altijd vergezellen.

4 Ik breng je weer tot bloei.

Je zult weer dansen in de rei

en de tamboerijnen laten klinken.

5 In Samaria’s bergen zul je wijngaarden planten,

en mogen eten van de eerste vruchten.

6 De dag breekt aan

Tabernakelplaats in de verte

dat in Efraïm de wachters op de bergen roepen:

“Kom, laten we op weg gaan naar de Sion,

naar de HEER, onze God!”

Een archeologisch avontuur staat ons te wachten. Onderweg naar het terrein van de tabernakel komen we eeuwenoude huizen tegen, die in een grot onder de grond zijn ontdekt, vaak inclusief mikveh (joods ritueel bad). Hier een daar vinden sommige fanatiekelingen onder ons een paar stukjes parelmoerkleurig Romeins glas, een stuk van een Arabische waterkruik en een verdwaalde schildpad. Bij het tabernakelterrein, staat een groep gekeppelde toeristen die stilstaat bij de historische eerste hoofdstad van Israël. Kortom, een dag vol verrassingen.

Geschreven door Hanna P.

DE PISANG

De Pesachweek is afgesloten. Tijdens de Sedermaaltijd wordt de vraag gesteld door de jongste aan de vader: 'Waarom is deze dag anders dan alle andere?' En dan verteld Abba hoe het volk uit Israel is bevrijd. Ook wij nuchtere Hollanders zouden een dergelijke vraag kunnen stellen, ook al is het antwoord dan niet op de Bijbel gericht maar op onze geschiedenis. Het betreft namelijk 1 april. Op die dag in 1572 verloor Alfa zijn bril en dit is een dag dat er in Nederland grapjes worden uitgehaald. Onze dag begon in ieder geval redelijk normaal. Tijdens het ontbijt werd Hanna D, onze zuiderbuur getest, op een dergelijke vraag. 'Wat zit er op je blouse?' Na het bezien te hebben, werd er dan gezegd: '1 april' omdat er natuurlijk niets was. Na het ontbijt hebben we een dienst bijgewoond in de grote Synagoge. Deze dag is ook de 7e dag van Pesach en iedereen heeft dan ook weer vrij. Het is bijzonder om mee te mogen maken hoe God wordt geprezen en geloofd en de mannen te zien in hun tallit, hun gebedskleed. Wanneer de punten van het kleed zijn omgeslagen over hun schouders, doet dat mij denken aan Arendsvleugels. "Ik heb u op arendsvleugels gedragen'. Er is diep ontzag en eerbied voor het Woord wat is opgetekend in de Torahrollen. Deze morgen werd er niet alleen gezongen door de voorzanger, maar was er ook het grote mannenkoor. Indrukwekkend om dit ook aan te horen ook al kan je niet alles verstaan. Je voelt het wel. Eenmaal thuis gekomen, ja ,dat ga je zeggen na 2 maanden, was er bij mij grote consternatie. De muis die normaliter aan de laptop vastzit, was zoek. Niemand had hem losgehaald van de laptop. Marianne had hem uiteindelijk’s-ochtends het laatst gebruik. Was er dan iemand binnen geweest?, rees toen de vraag. Hebben we al onze spullen nog wel? Achteraf moet je dan wel constateren dat het eigenlijk een onlogische vraag is. De laptop is er nog(!) en de muis is weg....... Bij het navraag doen werd ik opgezadeld met een raadsel. Een van de vele die dag. Deze luidde: 'Wat doet de kat?' Zelf dacht ik, dan piepen de muizen, maar het goede antwoord was: die springen op tafel. En ja hoor, daar lag de muis. Gedurende de loop van de dag werden er meer raadsels opgegeven en moest er naar antwoorden worden gezocht. Een bijzondere manier om 1 april te vieren. Leuke dingen waren het en de joligheid kwam er goed in. Ook een normaal een spelletje zat er niet meer in. Er werd ontzettend gemanipuleerd. Het woord 'pisang' begon tot stand te komen. Zo werd mijn gevoel: 'Dat ben ik vandaag'. Om er een wending aan te geven gaf ik dus ook maar een raadsel op. De vraag 'Wat ben ik?' met de aanwijziging: FRUIT, kan ook anders zijn. Een toffe peer bijvoorbeeld, maar dat gevoel had ik niet. Tijdens de maaltijd werd de vraag gesteld: 'Wat klopt er niet aan de gedekte tafel'. Iedereen mocht raden, maar zij wisten het antwoord al.

Bij mijn bord lag een heeeeele grote vork waarmee ik mocht eten. ’s-Avonds hebben we elkaar mogen bemoedigen en complimentjes geven. Iets wat we normaal ook al niet doen. Prachtig om zoiets mee te maken. De avond werd afgesloten, nadat we met elkaar gebeden hadden, met het maken van een filmpje. Ik kreeg een soort interview over hoe ik deze dag heb ervaren. Plotseling kreeg ik nog wat extra schouderklopjes. 'Waarom?' was natuurlijk de vraag. Het antwoord kreeg ik snel. Ik heb middag en avond gelopen met een briefje achterop mijn rug waarop stond: 'Geef mij een schouderklopje a.u.b. dat kan ik deze dag wel gebruiken.'Hoe makkelijk is het dan ook om een dag anders te laten verlopen dan andere dagen. De touwtjes in handen hebben kan wel eens heel anders uitpakken als dat je denkt.

Arij

Dag 1 woestijn

Een paar dagen vrij in de ‘pesachvakatie’…  net als veel Israëlische gezinnen hebben we na de sedermaaltijd en de bijhorende schoonmaak, onze tassen en slaapzakken gepakt voor een uitstapje naar… de woestijn!

Toen de twee huurauto’s volgestouwd waren met dozen matzes, rugtassen en flessen water kon het avontuur beginnen. We vertokken samen met onze super-gids Inge richting het zuiden. Bestemming 1: Mitspe Ramon. Onderweg door het glooiende groene landschap kwamen we langs de geboorteplaatsen van koning Herodes en Simson (Bet Shemesh) en gingen op de foto met een lokale schapenkudde en hun bedoeïne herder.

Bij een benzinestation in Be’er Sheva kochten we drinken en pesach-koshere kokoskoekjes (die zijn nu alleen te koop).

De seder-tafel

Mitspe Ramon betekent letterlijk uitkijkpunt Ramon. (Ramon is de plaats vanwaar je uitkijkt over een enorme krater in de Negevwoestijn) De krater is 38 km lang, 6 km breed en 450 meter diep. Vervolgens zijn we vanaf dit ontzagwekkende uitzicht de krater ingereden: een plaats vol rotsen, kronkelweggetjes en opvallend genoeg: behoorlijk wat bomen en struiken. Na een matze-lunch op een parkeerterrein dat ook gebruikt wordt als campingplaats, reden we nog een kilometer verder over het hobbelige zandpad dat was afgebakend met netjes rechtopstaande stenen. Op een plek, voor ons gevoel letterlijk ‘in the middle of nowhere’, vonden we een ruïne van een soort dat door de Nabateeërs was gebouwd. Een handelsvolk dat in de oudheid leefde. Vanuit daar hebben we een miniwandeling gemaakt door de indrukwekkende natuur, wat helaas niet lang kon duren, want de weg naar het zuiden was nog lang.

Uitzicht in de wildernis

Picknicken in de krater

De bedoeïnekudde

40 jaar eeeeh minuten zwerven in de woestiijn

Bij de kampeerplek in de krater

In het guesthouse in Kadesh Barnea

Kadesh-Barnea, - wat betekent ‘Heilig-Schuilplaats van een zwerver’- was de eindbestemming voor de eerste dag. Na een reis door de droge en grillige Negev en Zin-woestijn, naderden we de grens met Egypte, waar een eenvoudige moshav (leefgemeenschap-dorp) met een vriendelijk gastenverblijf op ons wachtte. We werden ontvangen door een Nederlandse vrouw die met een messiaans-joodse man is getrouwd. De stilte en rust op het grote erf was aanstekelijk en al snel lagen we lekker in het gras uit te rusten en te spelen met de hond. Na het eten verzamelden we ons in een grote tent en vertelde Inge ons over de bijbelse betekenis van de plaats, waar het volk Israël lange tijd heeft gekampeerd voordat ze het beloofde land in mochten gaan. (Deuteronomium 9:23, Jozua 14:7, en Hebreeën 3) Een belangrijke les die we konden leren was dat we Gods beloften en opdrachten belangrijker zijn dan de ‘reuzen’ die we tegen komen bij het uitvoeren hiervan. Wanneer Hij zegt ‘Neem het land in beslag en ga er wonen’, wie zijn wij dan om bang te zijn en te zeggen dat we liever terug gaan naar Egypte om als slaven te leven?!

Wereldleider

Shalom!

Heb je ooit eens meegemaakt dat er een belangrijke president een aantal dagen verblijft in de stad waar je woont? Wij hadden dat in elk geval niet, maar nu kunnen we erover meepraten J. The president of the United States had zijn verblijf in een hotel, afgelopen donderdag en vrijdag, ruim 2 kilometer vanaf ons huisje en kwam een aantal keer voorbij op de weg die op 50 meter afstand is van onze compound. Dan denk je even die weg over te steken, maar dan kun je gerust 1,5 uur wachten. En dat terwijl het stoplicht al tiental keren groen was geworden… Een hoofdweg waar normaal honderden auto’s en bussen overheen razen, al toeterend en langs en om elkaar heen manouvrerend, ligt er stil en verlaten bij. Of je neemt de bus die je altijd neemt op weg naar huis, en dan blijkt dat je ergens in de middle of nowhere wordt afgezet. En rijden er zelfs geen bussen meer terug... Tja, het kon allemaal zomaar gebeuren in die twee dagen tijd. En verder, rode linten, wegversperringen, tientallen politiemensen aan alle kanten en hoeken langs de weg waar hij zou langs komen. Af en toe grote jeeps met beveiliging, een helikopter boven je hoofd, politiewagens in alle verschillende uitvoeringen met of zonder loeiende sirenes en zwaailichten. En een stap in de verkeerde richting of je voelt je al een rebelse tegen het gevestigde gezag. En sluipweggetjes om eerder bij je doel te komen, zit er niet zomaar in. Zelfs politie is te zien in parkjes en zijweggetjes. En dan na lang wachten verschijnt er een hele kolonie aan auto’s, zeker ruim 40 stuks. En in een van de auto’s zit hij dan… En zo moet dus alles voorbereid worden voor de route die genomen wordt. Alles in de weer voor een wereldleider, een hele stad op zn kop. ‘Balagan’ (=chaos) in the city, zoals ze dat hier noemen. Ik moest denken aan wegvoorbereiding. Johannes de Doper die de wegvoorbereider was voor het Lam Gods, de Koning der Koningen, Die alle macht heeft in hemel en aarde, ook over wereldleiders... Als er dan al zoveel moeite wordt gedaan voor een wereldleider, hoeveel waardigheid en eer behoort onze God dan toe! 

En zo toch nog een confronterende boodschap bij het zien van een stad in chaos voor 1 man...

geschreven door Bregine

Wat een werk

De pesachschoonmaak

Hier in het land hebben wij een eigenaardig fenomeen gezien, iedereen begint te kuisen (vertaling: schoonmaken) ter voorbereiding van de Pesach. Het hele huis wordt van kop tot teen leeg gehaald en schoon gemaakt.

Zo ontdekte ik (Tirza) dat zelfs de wat oudere mensen hieraan meedoen. Op vrijdag bezoek ik samen met Marjolein een oudere lieve vrouw die veel kletst en lekkere koekjes heeft en geeft. Wij hadden vragen over de Pesach en hoe dat precies gaat, toen gaf ze een hele grote uitleg, wat een half uur duurde. Ook verbaasde ik me erover dat de Sedermaaltijd soms tot 1 of 2 uur ‘s nachts kan duren in de joodse gezinnen, deze maaltijd is ook een maaltijd voor jong en oud. De oudere vrouw vertelde dat de kinderen tijdens de maaltijd een halve matzes (die verstopt is) moeten zoeken. Ook deze oudere vrouw doet nog steeds deze schoonmaak ondanks haar leeftijd gelukkig krijgt ze ook hulp van anderen. Het doel van de schoonmaak is dat alle zuurdesem en gist uit je huis wordt verwijderd, daarom kregen Marjolein en ik ook alle overgebleven koekjes mee. Heerlijk die Pesach! Verder maakte de oudere vrouw een opsomming van al het eten dat je mag eten tijdens de Pesachweek en dat is best veel, het is veel meer dan enkel matzes. Leuk om zo tijdens het bezoek veel te leren over het Pesachfeest.

De schoonmaak in een kindertehuis

Jenneke en ik (Hanna Dewulf) gaan op vrijdag geen oudere vrouwen bezoeken maar wij gingen met Arij schoonmaken in een kindertehuis. We maakten de speeltuin schoon en zagen veel zand, maar het was tof en warm tegelijk.

De graftuin (zaterdag 16 maart)

“Het zou kunnen” dat in de graftuin Jezus is begraven en dat het de plek is waar Jezus stierf aan het kruis. “Het zou kunnen” dat, een zin die ons blijft achtervolgen, je weet het gewoon niet zeker maar het zou kunnen. Eerst kregen we een introductie en toen liepen we erdoorheen, we zongen een lied toen we Gogoltha of ook de schedelberg zagen. Belangrijker dan dat je weet waar het is gebeurd is de betekenis die je het geeft in je hart. Ik (Hanna) begin dat ook meer en meer te beseffen, het kruis is niet verbonden aan een plaats, het kruis en Zijn betekenis is daar waar er waarde aan wordt gehecht en daar waar erin wordt geloofd. Het kruis mag in je hart zitten, het kruis mag heel persoonlijk worden. En als je dan niet precies weet waar het is gebeurd, dat moet je dat naar loslaten en kijken naar je eigen hart: Wat betekent dat kruis voor mij?  Wie is Jezus voor mij? En heeft dat kruis in mijn eigen hart een plekje, heel diep vanbinnen?

De olijfberg (zondag 17 maart)

Toen we naar de olijfberg gingen waaide het heel hard en was er veel regen. Op de foto zie je hoe we gingen schuilen voor de regen, kijk maar naar onze gezichten. We besloten na het schuilen maar te bidden want we vonden de regen allemaal niet leuk en we merkten dat er een onrust ontstond in de groep. Gelukkig konden we erover praten en zongen we samen het lied: “U maakt ons één U bracht ons tezamen” want dat weten we en dat blijft voorop staan! En toen we dat deden kwam de zon door de wolken heen.

We waren met zijn allen door het hof van Getsemane gewandeld. Dat was voor Tirza en mij best bijzonder, het raakte ons dat Jezus daar is geweest met zijn discipelen om te bidden voor Hij naar het kruis werd gebracht. Je ziet de weg die Jezus heeft gelopen vanuit Jeruzalem naar Getsemane. Dit is van de heuvel naar het dal, dus niet zo een mooi rechte weg als in Nederland, maar wel bijzonder dat je dat nu zo kan zien.

Het valt ook op dat als we de bijbel lezen over het hof van Getsemane dat Jezus vraagt aan God dat de beker aan hem voorbij kan gaan. De strijd is daar begonnen, Jezus wist wat voor Hem lag maar zegt: “Vader, als het mogelijk is laat deze beker aan Mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals Ik het wil, maar zoals U het wilt”, Mat 26: 39.

De lekkere afsluiting

 
 



Na een regenachtige excursie hebben we lekker warme chocolademelk gedronken en baklava gegeten (een Arabische zoetigheid die ontzettend lekker was en is).
Daarna aten we zelfs een broodje fallafel.





En ik (Hanna Dewulf) ontmoette Belgen in Jeruzalem, mijn dag kon niet meer stuk, want ik mis mijn landgenoten wel tussen al die Hollanders.

Geschreven door Tirza en Hanna Dewulf

De man achter de schermen

Momenten uit het leven met 8 vrouwen in één huis gedurende 90 dagen.

Het is niet gebruikelijk dat anderen dan de baanbrekers zelf iets op het blog plaatsen. Omdat ik dit verzoek kreeg ben ik dan ook aan de slag gegaan om iets te vertellen. Niet alles, dat voorrecht is behouden voor de dames zelf.

Een van de eerste vragen die er dan op je af zou kunnen komen is, gaat dat wel lukken. Enige ervaring heb ik wel opgedaan thuis, maar dit aantal is toch iets hoger dan waar ik thuis ervaring mee had. Een verdubbeling namelijk. Aan tafel en tijdens gezellig samenzijn rest mij vaak niet meer dan te luisteren naar de verhalen van de dames, soms kan je er tussenkomen, maar voor lang is dat niet. Het ontbreekt niet aan gezelligheid en sfeer in het huis. Er zijn goede inhoudelijke gesprekken. De rust is er wanneer allen naar het werk zijn. Gelukkig mag ik als man wel inbreng hebben in praktische dingen. Daaraan wordt niet getoornd. Ook het vastleggen van wat beelden, foto’s of filmpje doe ik graag, al vraag ik dan niet vooraf toestemming. Over het eten en daarin meegenomen de voorbereiding heb ik niet te klagen. Er wordt van tevoren geproefd. Met verve wordt dit dus klaargemaakt. En na de maaltijd is de conclusie steeds weer. HET HEEFT GESMAAKT.!!!!!!!!!!!!! Komt dat omdat er ook iemand met een andere nationaliteit bijzit, Hanna D en dat er iemand, Marjolein de meeste tijd van haar leven in Azie heeft gewoond????? Afgelopen weekend kreeg ik versterking van 2 mannetjes, namelijk de vogeltjes van een van de werkers die een weekend uitging. Wat een verademing was dat. Een ander soort gekwetter te horen. Helaas kwam daar al weer snel een eind aan. Het was maar voor een weekendje. De helft van de periode heb ik nu achter de rug en ik zal met steun van onze Heer, die ik ook in de eerste helft heb ervaren, ook wel doorkomen. Al met al doe je toch wijze levenslessen op in zo’n periode. Dit geldt niet alleen voor mij, maar ook voor de Baanbrekers.

Ik moedig je, als lezer van de blog, aan als je het verlangen hebt om je dienstbaar in te zetten en je op zoek bent naar het doel van je leven eens zo’n periode van 3 maanden mee te maken.

De ontmaskerde harpenmaker

Begin je dag met lekker een drankje doen met uitzicht op een mooie wijk in Jeruzalem. Altijd een goede start van een veelbelovende Baanbrekersexcursie. Koen geeft ons een prachtige en prikkelende bijbelstudie over de profetische zegeningen van Noach over Shem, Cham en Jafet. De vloek van Cham legt hij uit als je eigen eer zoeken over de rug van anderen heen (lees over Jafets reactie op de dronken Noach)

Shem, de voorvader van Abraham dient God en Jafet moet in de tenten van Shem komen wonen. Zo mogen wij als christenen de God van Abraham dienen en ons aan Zijn leefregels houden.
Het leven in geloof betekent in waarheid leven, in verbondenheid met de Ene God.
Dan worden onze oren getuit en onze christelijke inzichten even geschud. Koen doet een zwart boekje open over hoe de gelovigen vanuit de volken zich schuldig hebben gemaakt aan gewelddadige acties, tegen met name het joodse volk.  Het instituut van de (vroegere) kerk werd door politici gebruikt om de macht te behouden in het romeinse rijk. Mensen mochten de bijbel niet meer lezen en kregen mythes te horen die hun niet dichter bij God brachten - maar juist verder van Hem af. Nazi Propaganda mister Goebbels zei 'Als je een leugen vijf keer herhaalt tegen de massa, wordt het een waarheid voor ze'. En een vorige excursie naar Yad VaShem bracht de gevolgen van deze leugens onomwonden in beeld.

Geboeid aan 't luisteren bij een oude kerk

De vraag rijst al snel: Hoe moeten wij dan leven? Het antwoord mogen we ook vinden in de zegening van Noachs zonen: als mens komen we tot onze ware bestemming door 'in de tenten van Shem' te gaan wonen - ons aan Gods regels houden. En zelf nadenken en de waarheid zoeken, niet klakkeloos overnemen wat de media leert, of 'de kerk'. Gods Woord moet onze maatstaaf zijn als christenen.

Harpenmaker

Onze bevlogen gids heeft een bijzondere roeping in zijn leven: hij maakt harpen in een werkplaats in 'de city of David'. Daar komen mensen uit heel verschillende landen hout brengen om 'een nieuw lied' voor de Heer te zingen! Niet 'gewoon weer eens een ander liedje', maar opnieuw God de eer geven met een lied.
Hij liet een foto zien van Papoea's die tot geloof waren gekomen in de Here Jezus en schalen goud gaven aan een orthodox joodse man van het tempelinstituut, voor de opbouw van een nieuwe tempel. Het deed mij denken aan de tijd van Mozes en de tijd van Ezra, waarin Israël vrijwillig gesponsort werd door andere volken, om God te dienen! Of je deze tempel nu geestelijk of fysiek wilt begrijpen - het is en blijft een bijzonder statement.

Psalm 2

'Het oog van de naald'

1 Waartoe leidt het woeden van de volken,

het rumoer van de naties? Tot niets.
2 De koningen van de aarde komen in verzet,
de wereldmachten spannen samen
tegen de HEER en zijn gezalfde:
3 ‘Wij moeten hun juk afwerpen,
ons van hun boeien bevrijden.’
4 Die in de hemel troont lacht,
de Heer spot met hen.
5 Dan spreekt hij tot hen in woede,
en zijn toorn verbijstert hen:
6 ‘Ikzelf heb mijn koning gezalfd,
op de Sion, mijn heilige berg.’
7 Het besluit van de HEER wil ik bekendmaken.
Hij sprak tot mij:
‘Jij bent mijn zoon,
ik heb je vandaag verwekt.
8 Vraag het mij
en ik geef je de volken in bezit,
de einden der aarde in eigendom.
9 Jij kunt ze breken met een ijzeren staf,
ze stukslaan als een aarden pot.’
10 Daarom, koningen, wees verstandig,
wees gewaarschuwd, leiders van de aarde.
11 Onderwerp u, toon de HEER uw ontzag,
breng hem bevend uw hulde.
12 Bewijs eer aan zijn zoon met een kus,
anders ontvlamt zijn woede, en uw weg loopt dood,
want bij het geringste ontsteekt hij in toorn.
Gelukkig wie schuilen bij hem.

Het zwaard in de Grafkerk

Naar aanleiding van psalm 2 hebben we een rondleiding gemaakt in de oude stad, en een aantal christelijke gebouwen bekeken - die verschrikkelijk genoeg niet plekken van licht, maar van duisternis bleken te zijn. 

We hebben gebouwen uit de tijd van de kruisvaarders bezocht. Het was af en toe best schokkerend, om te zien hoe er vanuit 'de christelijke kerk' op wrede manier werd geheerst in Jeruzalem. Zo kregen we een zwaard te zien van Godfried van Bouillon die zich 'koning van Jeruzalem' liet noemen, in de heilige grafkerk. Door dit zwaard zijn vele joden en moslims gedood, in naam van de kruistocht, in de naam van… Jezus. Terwijl Hij dit nooit heeft gezegd of bedoeld!
Is het dan gek dat joden (en moslims) een negatieve kijk hebben op christenen en hun kerk?
Maar prijs de Here! Nu hebben we de kans om te breken met deze leugens, we mogen de waarheid van het evangelie en Gods eeuwige plan met Zijn geliefde volk Israël en de wereld laten zien in woorden en daden. 
 Amen. Door Hanna P.

Uitzicht over de Oude Stad

Een mooie, zonnige dag... maar voor de baanbrekers een dag waarin we gaan zien dat de zon niet scheen....?! Yad Vashem.

Met z'n allen de bus in en op weg naar Yad Vashem. Een museum over de II WO.
Veel gedachten gaan er in ons om. Wat gaan we zien? Hoe gaan we er mee om?

Natuurlijk heeft iedereen er al eens over gelezen, over gehoord.
De afspraak is dat iedereen er een paar uur op zijn eigen tempo over mag doen om alles te bekijken.
Wat we zien zijn videobeelden van de propaganda van Hitler. Zijn de materialen die de Duitsers gebruikt hebben om het Joodse volk uit te moorden. Is het verdriet van moeders die van hun kinderen gescheiden worden. Van uitgehongerde mannen die hun eigen graf moeten graven. Rokende gaskamers. Duizenden namen van vermisten en doden en ga zo maar door. Wat een leed. Wat een onbegrijpelijke geschiedenis die zo echt gebeurd is.
Wie zijn wij?! Terwijl we daar zo door heen lopen komt de liefde voor het volk meer in ons naar boven, omdat God het liefheeft. Hij zorgt voor hen door de onmogelijkheid heen.
Wat een geweldig voorrecht om dit volk dan onze schuld te mogen belijden en nu een stukje van ons leven aan hen terug te geven. Hen te zegenen en om te bidden om Zijn bescherming. En te zingen vanuit psalm 125 zoals de bergen rondom Jeruzalem zo trouw is onze GOD!

Dan ook de ruimte waarin de namen van de kinderen hardop worden voor gelezen. Waarin 1 lichtje zoveel lichtjes worden door het glaswerk. De ‘eeuwigdurende vlam’. God verlaat niet wat Zijn hand is begonnen!

Als we uit het museum lopen die als een soort doolhof is opgezet kijken we uit over het Land Israel! De groene heuvels, de huizen. Het land is herbouwd! Het volk heeft een eigen land. Israel leeft!

Hoe heerlijk is het dan om de ‘oude stad’ nog even binnen te lopen! Zacharia 8 in vervulling te zien, waarin staat: ‘Opnieuw zullen er op de pleinen van Jeruzalem oude mensen zitten, steunend op hun stok vanwege hun hoge leeftijd en de straten krioelen van de spelende kinderen.’

 

25 februari Ein Kerem berg en klautertochtje

Met 4 stoere meiden een klauterwandeling gemaakt in Ein Kerem, prachtig!!



We liepen tussen de prachtige amandelbloesem bomen. Amandelbloesemboom is de eerste boom die bloeit in het voorjaar, staat voor het nieuwe leven (opstandingsleven).



Anemonen die in het wild bloeien

Stoere meiden:)

Deze mooie dame dan............

City of David

Lieve mensen die dit lezen,

17 Februari hebben wij een ontzettend mooie excursie mogen meemaken. Gelukkig hoefden we niet zo vroeg op als toen we naar het meer van Galilea gingen, want deze excursie was binnen loopafstand. Na allemaal ons broodpakketje te hebben klaargemaakt zijn we om kwart over acht, met onze gids Inge, naar de stad van David geweest, het ontstaan van Jeruzalem.
We hebben in 2 Samuel 5 kunnen lezen hoe David de stad veroverde, en we hebben de herkenbare plaatsen kunnen bekijken. Ook de plaats waar Salomo werd gezalfd tot koning (1 Koningen 1) hebben we bezocht, en Siloam, waar Jezus de blinde genas (Johannes 9). Dit was de plek waar de meesten van ons toch wel enthousiast over waren, waar de blinde zijn ogen waste en weer kon zien. Erg indrukwekkend.

De groep bij de zuidelijke opgravingen

In Handelingen 2 staat het ontstaan van de eerste Messiaanse gemeente, de uitstorting van de Geest. Velen lieten zich dopen, dit was bij een badplaats, mikveh, die wij ook hebben bezichtigd. Inge vertelde dat de vlammen en de wind die tijdens de uitstorting van de Heilige Geest zichtbaar werd, niet heel nieuw was voor de mensen omdat het herkenbaar was uit de tijd van Mozes toen God Zijn onderwijzing gaf op Sinaï. Dit ging namelijk ook gepaard met wind en vuur. Ook het dopen was niet vreemd voor deze mensen, omdat ze al gewend waren aan de rituele reinigingen in de mikveh, voordat ze voor God konden verschijnen.
Al met al dus erg veel indrukken en erg mooi om allemaal persoonlijk mee te maken. Als laatste lazen we Zacharia 14, waarin we lezen dat de Olijfberg zal splijten als Jezus terugkomt. En dit lezen, terwijl we uitkeken op de berg, maakte het heel reëel, heel actueel en echt.

Nou zijn onze excursies natuurlijk niet het enige wat wij meemaken hier in dit prachtige land. Ons werk gaat ons allemaal steeds beter af, en het contact met de cliënten wordt steeds mooier. De verantwoordelijkheid die we hier als vrijwilligers krijgen is soms een beetje schrikwekkend:
- Sondevoeding geven, zonder er een opleiding voor te hebben
- Alleen met een cliënte (die je nog nooit hebt ontmoet daarvoor) naar een afspraak bij dokter zonder te weten wat waar of hoe.
- Hele dagen er alleen voor staan in een workshop, en dan ook nog nieuwe cliënten binnen krijgen die je niet kent.
Maar het lukt ons! En we genieten nog steeds :-)

Hartjes aan de kopjes hangen voor Valentijns. 

Onze tweede week in Jeruzalem

Zoals jullie op de foto kunnen zien, hebben we de was af en toe al lekker buitenhangen. Onze moeders is er maar druk mee!

Ondertussen zijn we allemaal aan elkaar en aan het leven in Israël gewend. We zitten zo langzaam aan in onze 'Israëlisch' werkritme met daarin meenemend de flexibele mentaliteit van dit land! Elke dag kan het anders verlopen. De control freaks onder ons hebben een mooie uitdaging aan te gaan! Af en toe is het nog een beetje zoeken hoe wij de   ‘weinige '  vrije uurtjes invullen. Naast onze  vaste werk dagen gaan wij ook om de week op vrijdagmorgen naar ouderen met een Holocaust verleden op bezoek. s' Middags hebben we een druk programma om het huis op orde te krijgen en dan boodschappen doen op de Sûq (=markt) wat meestal errruugg druk is op de vrijdag voor Sabbat. Daarna heerlijk beginnen met voorbereiden aan de Sabbat maaltijd.

Genieten van de Sabbatsmaaltijd

Andere vrije vrijdagen zullen worden ingevuld door verschillende activiteiten zoals hand en spandiensten in de gaarkeuken, in en om het huis bij de veldwerkers of andere instellingen.
Afgelopen zondag hebben we een geweldige dag gehad. We zijn met de groep en onze gids naar het Noorden van het land afgereisd. Het was een prachtige rit onderweg. Onze gids was verrukt van zoveel groen onderweg die wij zagen. Wat zijn wij Hollanders gewend en verwend om zoveel groen in ons landje te zien….Dat er zoveel groen onderweg te zien is heeft te maken met de sneeuw die in afgelopen januari (wat ook bijzonder voor Israël is) en de vele regen die de afgelopen maanden gevallen is. Regen is hier een Zegen!
Op weg richting Golan gebergte hebben we een korte stop gemaakt bij de top van de Berg van de zaligsprekingen waar we in de Bijbel het gedeelte over de zaligsprekingen met elkaar lazen. Het is zo bijzonder als je nu de Bijbel leest dat de geschiedenis veel meer voor je gaat leven.
Daarna zijn we naar prachtige berg Hermon gereden en zijn we naar de natuur reservaat Banias geweest. We hebben de Banias waterval bezichtigd, prachtig! Deze was erg krachtig door de vele regen die er gevallen is. Prachtig om daar te zijn. Er scheen een mooie regenboog over de waterval heen.

Banias waterval - voor de avonturiers leuk om te raften :)

Tussendoor hebben wij op een parkeerplaats onze lunchpakketjes verorberd en hebben we gezelschap met een Druzische man. Hij was voor de oorlog leraar in talen en wiskunde. Nu verkoopt hij fruit, groente en kregen we een heerlijk stukje appel met honing te proeven (appeltje voor de dorst om zijn pensioen aan te vullen).

Berg Hermon met sneeuw... Wow!

We hebben een stop gemaakt in Kapernaum.

Uitzicht vanaf boot meer Galilea

De terugreis zijn we gebracht door onze chauffeur naar de aanlegsteiger in Kapernaum en zijn we met een boot over het meer van Galilea gevaren.

Kijk, wat een leuk stel ;)

We zijn aangemeerd in Kibboets Nof Ginnosar. Daarna richting huis, de buschauffeur stelde voor om een rondje Jericho te doen. We hebben de ‘boom’ gezien waar Zacheus in gezeten zou hebben……..

Shalom en geniet van de prachtige foto's die er gemaakt zijn!

Onze stoere meidengroep op onze compound

Eerste dagen

Onze eerste dagen in dit prachtige land hebben we reeds achter de rug. Wat een nieuwe indrukken en wat een energie dat dat neemt. Alles maak je voor de eerste keer mee en dat is best intensief, alhoewel voor sommige uit onze groep het de tweede of vijfde keer is.
Het weer viel de eerste twee dagen tegen, veel regen! Maar regen betekent hier zegen, ook al zagen wij de zegen er niet meteen van in! De eerste avond toen we aankwamen stond er een heerlijke maaltijd klaar met soep, brood, groeten,… en natuurlijk houmous gereed. Houmous is een specialiteit van dit land gemaakt van kikkererwten.
De eerste dag gingen we meteen de bus in op weg om een buskaart te laten maken. Vervolgens door de stad naar de markt, man, man, man, wat een drukte! Daarna even opwarmen bij een koffietje en dan een broodje falafel, een soort bitterbal gemaakt van kikkererwten. Lekker was dat! Voor wie zin had was er nog een opdracht in de Oude stad gepland, maar de regen was voor twee groepsleden even te veel dus die gingen lekker naar huis.
De tweede dag zijn wij  voor het eerst naar de synagoge geweest, het was een liberale/vrije synagoge. Opvallend was dat het een in en uitgeloop was van mensen en dat er een vrouw was die voorzanger was. Daarna was het ook nog een bijzondere dag aangezien wij met negen personen werden uitgenodigd bij een Joodse vrouw uit Nederland, ze woont al 40 jaar in deze stad en ze was op en top Hollands. Voor mij als Belg was dat leuk om te zien, we waren nog maar net binnen of wij hielpen (lees: moesten) mee de tafel dekken, de glazen erbij zetten.  Heel direct dus en recht voor de raap, maar zo lief en vriendelijk! Toch was deze ontmoeting heel bijzonder, wij konden vragen stellen, zij vertelde uitgebreid over de sjabbat, over haar Joods zijn en over haar werk bij holocaust overlevenden.
Zaterdag gingen we naar een messiaanse gemeente wat erg leek op een evangelische gemeente, alleen duurde de preek twee keer zo lang omdat er vertaling was. In de namiddag waren we vrij en hadden we geen verplichtingen zoals dat hoort op een sjabbat. Een paar gingen naar de oude stad en de anderen gingen relaxen thuis. Tegen de avond kwam er een veldwerkster even op de thee om te vertellen over haar werk onder Russische Joden, best bijzonder hoe mensen hun leven geven en zich inzetten.
Zondagmorgen gingen we erop uit om een promenade te wandelen, een door Amerikaans aangelegd pad met mooie zichten op de stad. Daar ontmoeten we een Nederlandse gids ook een veldwerkster, die ons uitleg geeft over de geschiedenis. En wat nog belangrijk was: eindelijk mooi weer! Met als resultaat: verbrande hoofden, neuzen en halzen, maar na die regen konden we het niet nalaten van de zon te genieten. We deden op een prachtige plek met een mooi uitzicht ook een bijbelstudie.
Dit is een verslag van wat we deden de eerste dagen, om de sfeer in de groep te beschrijven zou je een dag moeten kunnen meemaken, maar dat kan helaas niet. ik kan je zeggen dat met acht vrouwen er voldoende gebabbeld/gekletst wordt. Naast praten wordt er ook heel wat afgelachen. Koken is ook geen probleem want wat is het leuk om samen met een paar in de keuken te staan.

Het is donker in Jeruzalem. Na een druilerige dag is het nu opgehouden te regenen. De taxibus komt het terrein op scheuren. De chauffeur is behulpzaam: hij haalt een enorme berg koffers uit de auto.En... er rollen 8 dames en 1 heer uit. De baanbrekervoorjaarsgroep is veilig aangekomen! 

Het was een ervaring, dat wel. Het inchecken, het vliegen met storm, het landen, de douane hier. Maar uiteindelijk is alles bijna goed gekomen. De koffers blijken opnieuw ingepakt. Er mist nog 1 tas; die wordt hopelijk morgen bezorgd. Baanbrekers, slaap lekker.

Als je wilt reageren kan dat. Klikken op "geen opmerkingen". De reactie wordt iets later gepubliceerd.

Nog een paar nachtjes, dan komt de nieuwe groep baanbrekers deze kant op!
We kijken er naar uit, het is dit keer een groep met 7 jongedames. En als we de berichten mogen geloven: ze hebben er zin in!
Zij zullen nu wel bezig zijn met inpakken, wij met bedden schudden en het huis klaarmaken.
Een hele goede reis gewenst, het weer hier is net als bij jullie, frisjes dus.
Denk om een warme trui!!

Hartelijke groeten

Jullie bovenburen